พิราบขาเดียวกับรูปปั้นหิน (Re)

ข้อมูลเบื้องต้น

ได้มีโอกาสไปเป็นอาสาสมัครที่ศูนย์บรรเทาทุกข์ผู้ประสบภัยน้ำท่วม 1 วัน ที่นั่นมีทั้งเด็กทั้งคนโตคนแก่ เลยมีลานกิจกรรมให้เด็กเล่น มีของเล่นเก่าๆ มีกองหนังสือให้ชาวบ้านอ่าน อาสาสมัครอย่างข้าพเจ้าพอว่างก็ลองไปนั่งอ่านบ้าง เจอนั่งสือเล่มนึง อ่านยังไม่จบก็ไปช่วยงานต่อแล้วไม่ได้อ่านอีก บอกกับน้าอาสาสมัครดูแลเด็กๆว่าพรุ่งนี้จะเอาตุ๊กตามาบริจาค พอรุ่งขึ้นออกข่าว ศูนย์บรรเทาทุกข์ที่นั่นน้ำท่วมขนย้ายคนออกไปหมดแล้ว

เสียใจอยู่เหมอนกันที่ที่นั่นยังไม่ปลอดภัยพอจะชาวยชาวบ้านได้ อีกหนึ่งอย่างที่เสียดายข้าพเจ้าอยากอ่านหนังสือเล่มนั่นต่อ จำชื่อหนังสือไม่ได้ แต่จำเรื่องในหนังสือได้ 2 เรื่องที่ข้าพเจ้าชอบ ลองมาเสิร์ชหาดูปรากฏว่าโชคดีที่มีคนมาลงไว้

เก็บไว้อ่านเล่นๆคนเดียว จะมีคนหลงเข้ามาอ่านมั๊ย :)

เนื้อเรื่อง

พิราบขาเดียวกับรูปปั้นหิน

 

พิราบขาเดียวหลงรักรูปปั้นหิน
แม้รูปปั้นหินไม่เคยได้ยิน
รักของนกพิราบขาเดียวไม่เคยเปลี่ยนแปลง

พิราบขาเดียวเอ่ย “ฉันรักเธอ” เสมอทุกวัน
ก่อนลงนอนหลับฝันอยู่ข้างรูปปั้นหิน

มันทำเช่นนั้นมานานหลายปี
น่าแปลกที่ทุกค่ำคืน พิราบขาเดียวจะได้ยินในฝัน
เป็นเสียงจากรูปปั้น ตอบกลับมาเช่นกันว่า “ฉันก็รักเธอ”

ทุกเรื่องราวมักมีด้านที่มองไม่เห็น
แต่เหตุและผลที่เกิดเป็น แม้มองไม่เห็นก็อาจเกี่ยวพัน

นกกระจอกตัวหนึ่งแอบรักพิราบขาเดียวมานานแสนนาน
นกกระจอกแอบฟังพิราบขาเดียวบอกรักรูปปั้นหินทุกวัน
และทุกค่ำคืนหลังจากพิราบขาเดียวหลับใหล
นกกระจอกจะกระซิบใกล้ ๆ ว่า?“ฉันก็รักเธอ”

นกกระจอกแอบรักโดยไม่เคยบอก พิราบขาเดียวบอกรักโดยไม่เคยรู้

พิราบขาเดียวอบอุ่นใจเพียงได้ยินในฝัน ไม่เคยรู้ว่าเสียงของรูปปั้นหินนั้น
แท้จริงคือเสียงของนกกระจอกที่บอกแก่มัน

พิราบขาเดียวคิดไปว่า ทุกค่ำคืนในความฝัน
รูปปั้นหินตอบกลับมาเช่นกันว่า “ฉันก็รักเธอ”

……………..

………….

…….

….

..

จนกระทั่งวันหนึ่งเกิดเรื่องราวเลวร้าย
นกกระจอกพลาดท่าติดกับดักที่นายพรานวางไว้

นกกระจอกดิ้นรนจนถึงที่สุด แต่เกินทนไหว
ไม่นานนัก จึงรู้ตัวว่าความตายคืบคลานเข้ามาใกล้

ห้วงสุดท้ายก่อนสิ้นชีวาวาย นกกระจอกรำพึงในใจ ทุกค่ำคืนที่บอกไป
พิราบขาเดียวจะเคยได้ยินบ้างไหม ความในที่กระซิบฝากไว้
เมื่อเราจากไปแล้วจะเป็นเช่นไร หรือรักยังเป็นเพียงความลับในใจเรา

……………..

………….

…….

….

..

ความในซ่อนไว้นานก็อาจสลาย

นับจากนั้น
พิราบขาเดียวไม่เคยรู้ และไม่อาจเข้าใจ
มันเฝ้าคิดว่าเหตุใด
บัดนี้เมื่อตนบอกรักรูปปั้นหินแล้วหลับใหล
จึงไม่มีเสียงตอบกลับมาในความฝัน

ทุกค่ำคืนพิราบขาเดียว
เฝ้าคิดถึงเสียงอ่อนโยนนั้น
เสียงที่บอกกันว่า

“ฉันก็รักเธอ”

…………………………………………………………………….